Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Η Ανακατανομή της Βλακείας

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Ερεβώδης λαβύρινθος

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ακόμη και οι ευχές κυλούσαν αμήχανες εφέτος από στόμα σε στόμα. Εμοιαζε γιορτή του φόβου η Πρωτοχρονιά. Λες και άνοιγε την πόρτα σε ερεβώδη λαβύρινθο...
Η χώρα, ένα απέραντο δεσμωτήριο απελπισμένων, φαίνεται να παίζει κρυφτούλι με τον αφανισμό της *** Στα ενδότερα, η κρίση έχει άλλο χρώμα και χαρακτηριστικά. Διαρκή, διαχρονικά. Οπως η «αδιαπέραστη ομίχλη» στις προσωπικές σχέσεις. Ο κάματος, ο κορεσμός, η απόσταση... Και στους παράλληλους κόσμους της οικογένειας, τα προδομένα από τον χρόνο σώματα και πνεύματα των ηλικιωμένων, με τους οποίους ασχολήθηκε χθες ο εράσμιος Βρανάς από τα «Νέα»: «Η φροντίδα των ηλικιωμένων φέρνει αναπόφευκτα μαζί της και στιγμές μακάβριας ιλαρότητας. Η ζωή στο σπίτι όμως γίνεται μια ρουτίνα από ατελείωτες διαδρομές από την κρεβατοκάμαρα με τα λερωμένα σεντόνια μέχρι το μπάνιο. Η βαθιά οδύνη να παρατηρεί κανείς αγαπημένα σώματα να μαραίνονται έτσι θα ήταν αφόρητη, αν δεν υπήρχε μια "οικονομία της αγάπης"» **** Ομως το πρόβλημα δεν είναι το απύλωτο στόμα του Πάγκαλου ούτε ο αγριόμορφος κόσμος της μεταλλαγμένης παρουσίας του. Ο άνισος αυτός πολιτικός έπιασε νωρίς το νόημα της προβοκάτσιας και την αξία της ασύστολης επιθετικότητος στο χρηματιστήριο των εντυπώσεων. Το πρόβλημα είναι κάτι ατσίδες της πιάτσας, που δήθεν υπερασπίζονται την Αριστερά για να την κατεδαφίσουν, και, πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις, όλο στα υψίπεδα του «εκσυγχρονισμού» και του σημερινού ΠΑΣΟΚ τριγυρνούν. Με δήθεν κριτικές, που όμως καταλήγουν σε απροκάλυπτη μομφή για τη συμπεριφορά της κοινωνίας και της Αριστεράς. Τουτέστιν, απαλλακτικές για τους υπεύθυνους της συμφοράς και τους λογής Παγκάλους του δημόσιου βίου. Με κείμενα φτενά, πιασάρικα και χρήσιμα για τους άρχοντες που κυβερνούν. (Ναι. Ακόμη και για το τρισάθλιο «όλοι μαζί τα φάγαμε») *** Εν τω μεταξύ: στην Αλεξάνδρεια περιπολούσαν η δυσανεξία και ο θάνατος. Λίγο παραπάνω, κοίτασμα φυσικού αερίου-σπινθήρας για μελλοντικές εκρήξεις. Στη Μαδρίτη, η ξεβράκωτη ελαφρότητα εκατοντάδων νεαρών έντυνε τη χαλασμένη πυξίδα τους με «κερδισμένα» παντελόνια και μπλούζες... Και στην Εσθονία, κάποιοι πανηγυρίζουν για το ευρώ, αμέριμνοι για τη δυναστική προοπτική *** Καλώς σας βρήκα!
Πηγή: Ελευθεροτυπία

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Ο Λαός της Φτώχειας και η Εξουσία της Ντροπής

Ο Λαός τρώει στα συσσίτια ψίχουλα και ο ανάλγητος Παπανδρέου χορεύει ζεϊμπέκικο.




30 χρόνια Πάγκαλος


Ο κήνσορας της πολιτικής ηθικής και τιμητής του δημόσιου βίου, ο κύριος «μαζί τα φάγαμε» Θόδωρος Πάγκαλος, ξαναχτύπησε ακριβώς στην εκπνοή του χρόνου, αλλά και της δεκαετίας.

Θέλοντας, προφανώς, ο επί 30 χρόνια αδρόμισθος και αβροδίαιτος πολιτικός να σφραγίσει με το δικό του πληθωρικό και αμετροεπή λόγο τη χρονιά του Μνημονίου, μεταξύ άλλων δήλωσε: «Οταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αγοραίος λόγος του γίνεται θέμα συζήτησης ούτε είναι η πρώτη φορά που ο 73χρονος πολιτικός υβρίζει και ελεεινολογεί. Αυτό είναι το σύνηθες. Το ζήτημα είναι, γιατί πάλι τώρα.

Το 2010 ήταν, για λόγους που δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε, η χειρότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση και δώθε για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Και την ώρα που άπαντες ψάχνουν για ένα ψήγμα ελπίδας, ένα σημάδι ανακούφισης, έστω πρόσκαιρο και συγκυριακό μέσα στο πνεύμα των γιορτών, ο διαδοσίας του υπολοίπου Αττικής έρχεται να ξαναβάλει τον τρόμο στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Με μια νέα επίδειξη κυνικότητας, μας δείχνει με κάθε τρόπο ότι το ρόλο του φόβητρου τον απολαμβάνει.

Λίγους μήνες πριν, εξάλλου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πιστός στη γραμμή «ισοπεδώστε τα όλα», είχε δηλώσει πως «η μονιμότητα στο Δημόσιο ισχύει όσο υπάρχουν θέσεις. Αν μια θέση καταργηθεί, τότε εννοείται ότι παύει να ισχύει και η έννοια της μονιμότητας». Εντάξει, το πήραμε το μήνυμα. Ο κ. Πάγκαλος μας προετοιμάζει για το Μνημόνιο Νο3 που έρχεται και τις οδυνηρές πλέον εξελίξεις στο δημόσιο τομέα και όχι μόνο.

Οίδιος, προηγουμένως, στην προσπάθειά του να πείσει για την αναγκαιότητα των αποφάσεων της κυβέρνησης που υπηρετεί, μας είπε ότι «το Μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο, γιατί μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ριζική αναδιάρθρωση»! Επιχειρώντας ανοίκεια μεταβίβαση ευθυνών, υποστήριξε ανερυθρίαστα ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» και χωρίς κανέναν ενδοιασμό δήλωσε πως «ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας», για να το επαναλάβει λίγο αργότερα και για τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας. Ετσι, χωρίς τσίπα.

Η πραγματικότητα είναι ότι, από το 1981 μέχρι σήμερα που εκλέγεται ανελλιπώς με το ΠΑΣΟΚ, ο αντιστρόφως ανάλογος με την πολιτική του σταδιοδρομία αντισυμβατικός, εκρηκτικός και πληθωρικός του λόγος έχει προκαλέσει πολλές αναταράξεις.

Και τι δεν έχει πει για «άθλιους καθηγητές, που ανήκουν σε κάποιο από τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα» και για «το πανεπιστημιακό άσυλο, που έχει καταργηθεί από τους τρομοκράτες και τους αλήτες της άκρας Αριστεράς». Τι δεν έχει πει για τους «τρελούς του ΚΚΕ», για το «Συνασπισμό του κ. Τσίπρα, ένα συγκρότημα, το οποίο συναναστρέφεται τρομοκρατικές ομάδες», για το ότι θεωρεί «το ΛΑΟΣ πιο ζωντανό από το ΚΚΕ». Οι λεκτικοί και πολιτικοί ακροβατισμοί τού εύστροφου όσο και ευτραφούς πολιτικού δεν έχουν τέλος.

Για τις τελευταίες του δηλώσεις, όμως, ίσως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε και κάποια γενναιότητα. Και λέω ίσως, γιατί όταν ο κύριος Πάγκαλος καταγγέλλει την οικογενειοκρατία, το νεποτισμό και τους «κοπρίτες του Δημοσίου», να αναφέρεται ενδεχομένως και στον εαυτό του. Ή στην κόρη του, για παράδειγμα, η οποία κόρη, αφού εργάστηκε επί 18μηνο ως μετακλητή υπάλληλος στο βουλευτικό του γραφείο, κάνοντας χρήση ενός νόμου «μαζί τα φάγαμε», διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να αποχωρήσει λίγους μήνες αργότερα ως λυρική τραγουδίστρια για τη Δημοτική Χορωδία του Δήμου Αθηναίων! Ποτέ δεν είναι αργά για αυτοκριτική.

Αν ο κ. Πάγκαλος θέλει πραγματικά να προσφέρει υπηρεσίες στον ελληνικό λαό, να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου από τους κοπρίτες και η χώρα να καταφέρει να αντιμετωπίσει, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, την πρόκληση της νέας δεκαετίας που μόλις ανέτειλε, αντί να οικτίρει και να χλευάζει τον υπάλληλο των 1.300 ευρώ, αντί να τα βάζει με τη γιαγιάκα που πάει εκδρομές με τα ΚΑΠΗ, ας κάνει ο ίδιος το μεγάλο βήμα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που του αναλογούν και δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα προς κάθε Μαυρογιαλούρο, να παραιτηθεί. Εξάλλου και πλήρης πολιτικών ημερών είναι και, απ' ό,τι θυμάμαι από το «πόθεν έσχες» του, μπορεί να ζήσει τα παιδιά του ακόμα κι αν αυτά δεν διοριστούν στο Δημόσιο...

Αλλιώς, και αυτές οι τελευταίες του παρεμβάσεις θα μπουν στο... άλμπουμ μαζί με κείνες για την ελληνική σημαία στα Ιμια, τον Οτζαλάν και τις κωλοτούμπες, που υποχρεώθηκε να κάνει για τις δηλώσεις, όπως «η Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας, αλλά πολιτικός νάνος» και «μετά το 2000 η χώρα καταστράφηκε».

Ακούς εκεί κοπρίτες...

Papathan@enet.gr

Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Χάρρυ Κλυνν: «Η συμμορία Παπανδρέου χειρότερη από τους Τούρκους!»

Δημοσίευση 02/01/2011 11:26 Ανανέωση 02/01/2011 17:23

Ο Χάρρυ Κλυνν δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, αλλά όταν αποφασίσει να μιλήσει προκαλεί… σεισμικές δονήσεις. Μιλώντας αποκλειστικά στο “newsbomb.gr” ο ανατρεπτικός καλλιτέχνης κάνει λόγο για εξευτελιστική σκλαβιά στην οποία έχει οδηγήσει το λαό η συμμορία – όπως την αποκαλεί - του Γιώργου Παπανδρέου και καλεί τους Έλληνες σε κοινωνικές εξεγέρσεις που δεν θα έχουν προηγούμενο. Αίσθηση προκαλούν και οι απόψεις του για τον Αντώνη Σαμαρά, τα κόμματα της αριστεράς, την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Γιώργο Καρατζαφέρη.

Πώς βλέπετε τα φετινά Χριστούγεννα;
Είναι τα πιο σημαδιακά για μια εποχή πάρα πολύ δύσκολη που θα έρχεται και την οποία δεν υποπτεύεται καν ο ελληνικός λαός. Με τον καινούργιο χρόνο μπαίνουμε σε μια περίοδο εξευτελιστικής σκλαβιάς. Ο Γιώργος Παπανδρέου και η συμμορία του, εθελοντικά, μας μετέτρεψαν σε δούλους.
Το που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση δεν μπορώ να προβλέψω, μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα πως ο ελληνικός λαός, μπορεί να αργεί, αλλά δεν δέχεται τέτοιου είδους σκλαβιές. Προβλέπω ότι πολύ σύντομα θα έχουμε κοινωνικές εκρήξεις που δεν φανταζόμαστε. Ο Έλληνας μηχανεύεται τρόπους για να επιβιώσει και θα επιβιώσει, παρά το ότι ζούμε τη χειρότερη δουλία της ιστορίας μας. Τα 400 χρόνια της Οθωμανικής σκλαβιάς θα είναι ένα ωραίο διάλειμμα διακοπών σε σχέση με αυτά που θα τραβήξει ο ελληνικός λαός, εάν δεν εξεγερθεί. Μόνο με την εξέγερση μπορεί να σωθεί ο λαός.

Εσείς τι θα προτείνατε να γίνει;
Εγώ το μόνο που θέλω να δω είναι να φεύγει από την Ελλάδα αυτή η συμμορία των μειοδοτών που λέγεται κυβέρνηση Παπανδρέου. Και όχι μόνο αυτοί. Οι πολιτικοί σε ποσοστό 95% είναι πουλημένα τομάρια. Ο Παπανδρέου είναι υπάλληλος των αμερικανών και του ΔΝΤ και δεν ξέρω πώς θα μπορέσει να διαφύγει. Βέβαια όλα έχουν ρυθμιστεί και η διαφυγή του, εάν γίνει η κοινωνική έκρηξη, είναι δεδομένη, αλλά να δούμε τι θα γίνει με αυτούς που θα αφήσει πίσω του γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν κάποιοι νταβατζήδες του Τύπου.

Για τον κ. Σαμαρά ποια είναι η γνώμη σας;
Ο Αντώνης Σαμαράς, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είναι η μόνη ελπίδα, αλλά τα πράγματα δεν είναι παρήγορα. Έχει δυνατότητες και έχει και ένα στοιχείο που λείπει από τους άλλους πολιτικούς που είναι ο πατριωτισμός , όχι με την έννοια των εθνικουλτουριάρηδων, αλλά όπως τον εννοώ εγώ. Είναι γνωστό ότι δεν έχω καμία σχέση με τη ΝΔ. Είμαι ένας ανένταχτος αριστερός που ποτέ δεν είχα σχέση με τα δεξιά μορφώματα και ιδιαίτερα με αυτή τη φοβική δεξιά. Η ΝΔ προέρχεται από μια συντριβή η οποία δεν ξέρω αν της άξιζε 100%. Γεγονός, πάντως, είναι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν μια από τις πλέον αποτυχημένες. Μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να ήταν ένας άνθρωπος καλών προθέσεων, αλλά δυστυχώς οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Δημιούργησε γύρω του ένα περιβάλλον μηδαμινής αξίας με τους Αλογοσκούφηδες και τους λοιπούς και ήταν φυσικό να έχει αυτή τη φθορά.

Πώς σχολιάζεται τη δήλωση του κ. Πάγκαλου περί κοπριτών;
Ο κ. Πάγκαλος καλά τα είπε επειδή ο ίδιος, ως κοπρίτης, ξέρει πολύ καλά τους κοπρίτες που διόρισε στο δημόσιο, οι οποίοι η μόνη δουλειά που κάνουν είναι να μην αφήνουν τους άλλους να κάνουν τη δουλειά τους. Και ο ίδιος στην ίδια κατηγορία ανήκει.

Σας στεναχωρούν οι εξελίξεις στην Αριστερά;
Η αριστερά αυτοφυλακίστηκε. Δεν είναι αρκετοί οι ευσεβείς πόθοι. Στην πολιτική πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να βλέπουμε τα πράγματα ακριβώς όπως προδιαγράφονται και όχι ακριβώς όπως είναι. Αυτό δεν μπόρεσε να το δει η Αριστερά. Σήμερα βλέπουμε τον εξευτελισμό της στο πρόσωπο του Φώτη Κουβέλη, ενός γηρασμένου και λεξιλάγνου πολιτικού που θέλει να αρθρώσει σύγχρονο πολιτικό λόγο. Αυτό είναι μια αστειότητα που μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει. Και φυσικά καταδεικνύει με σημαντικό τρόπο την ουσία της νεοαριστεράς που είναι χωρίς αρχές, χωρίς πλαίσιο, χωρίς ήθος και προπαντός χωρίς αξιοπρέπεια. Μέσα σε πέντε μήνες ξεφτιλίστηκαν και ο Κουβέλης και ο Αλαβάνος.

Την ίδια άποψη έχετε και για το ΚΚΕ;
Το ΚΚΕ έχει τις αρχές, έχει τη δυναμικότητα, έχει τα ερείσματα στο λαό. Αν μπορέσει να απαλλαγεί από την κηδεμονία των σκληροπυρηνικών σταλινικών που κάνουν το μεγαλύτερο κακό, τότε θα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια σχετική ελπίδα. Η κ. Παπαρήγα και οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί του κόμματος και το αποκλείουν από τις εξελίξεις.

Την κίνηση της κ. Μπακογιάννη να ιδρύσει το δικό της κόμμα πώς την κρίνετε;
Τα αστεία θα τα λέω μόνο εγώ! (γελάει). Είναι μια αστειότητα που δεν αξίζει καν να τη συζητάμε. Η Κ. Μπακογιάννη δεν έχει τις δυνατότητες. Δεν μπορεί να σκεφτεί πολιτικά γιατί δεν είναι πολιτικό ον, είναι οικογενειακό ον. Δεν αξίζει τον κόπο να συζητάμε γι΄ αυτό.

Η πορεία του κ. Καρατζαφέρη πώς σας φαίνεται;
Μας τελείωσε. Ο λαϊκισμός κάποτε τελειώνει. Η πολιτική του καφενείου δεν έχει μέλλον. Απλά εντυπωσιάζει μέχρις ενός σημείου. Δεν είναι σοβαρή περίπτωση.

Από το: http://www.newsbomb.gr/

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Η ΔΕΗ ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ


Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Η διαχείριση της αβεβαιότητας στην Ελλάδα

Δημήτρης Γιαννακόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Επιτέλους εισήλθαμε για τα καλά στην ευλογημένη φάση της αβεβαιότητας! Η σταθερότητα στη δομή των συστημάτων αντανακλά την απόλυτη κυριαρχία ενός ηγεμονικού μοντέλου.
Η μεταπολιτευτική σταθερότητα συνδέεται απολύτως με την επικράτηση του δικομματισμού, της διαπλοκής και του καταναλωτικού ευδαιμονισμού, με κύριο χαρακτηριστικό την ενίσχυση και διεύρυνση των πελατειακών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα. Αυτό το μοντέλο ηγεμονίας αποθέωσε τον κομματισμό, τον συντεχνιασμό και την ιστορικά πακτωμένη πατρωνία στον τόπο μας, σε συνδυασμό με την υποχώρηση της πολιτικής στο όνομα του τεχνοκρατισμού και ενός οικονομισμού, που πεισματικά αγνόησε την παραγωγική ανάπτυξη, την παιδεία και την ανταγωνιστική διάρθρωση της οικονομίας. Το δημόσιο χρέος αυξανόταν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς από το ΑΕΠ, προδίδοντας ότι είχε δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη «τάξη» η οποία συστηματικά έβγαζε το χρήμα από τις ροές της πραγματικής οικονομίας και ότι η χώρα βάδιζε ολοταχώς προς χρεοκοπία. Ναι, αλλά οι χώρες της ευρωζώνης δεν χρεοκοπούν, λέγανε αυτοί που υπεξαιρούσαν τον πλούτο της ελληνικής κοινωνίας και τα φερέφωνα τους στο κοινοβούλιο ή στα ΜΜΕ. Εμάς μας κυρίευε το άγχος, βλέποντας ότι η πορεία είναι αδιέξοδη και καταστροφική, ενώ σύσσωμη η κυρίαρχη πολιτική τάξη (πολιτικό προσωπικό του δικομματισμού, μεγαλοεπιχειρηματίες και παράγοντες των ΜΜΕ) μας ειρωνεύονταν, κατηγορώντας μας για κινδυνολογία, σεναριολογία και μιζέρια. Η οργανωμένη αριστερά δυστυχώς, ούτε εκείνη καταλάβαινε που βαδίζουμε, καθώς εγκλωβισμένη στον δογματισμό της, δεν ενδιαφερόταν να αναλύσει την ημεδαπή πραγματικότητα στο πλαίσιο της ΕΕ και σε εκείνο της νέας παγκοσμιοποίησης. Αυτοπεριορίστηκε λοιπόν στον αγώνα εναντίον του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων, που έθιγαν την κοινωνική και ατομική υπόσταση του εργαζομένου (εργασιασμός), μέσω διαδοχικών προγραμμάτων λιτότητας και άλλων νεοφιλελεύθερων μέτρων οικονομικής πολιτικής. Στην Ελλάδα κατασκευάστηκε ένας μύθος εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης που εκφράστηκε σημειολογικά με την Ολυμπιάδα. Ως σύμβολο του ελληνικού ευδαιμονισμού, το καθεστώς επέλεξε το ευρώ. Το ευρώ με άλλα λόγια, συμβόλιζε την σταθερότητα του καθεστώτος και υπαινισσόταν την διαρκή ανάπτυξη και ευημερία για μια κοινωνία η οποία είχε εισέλθει στο κλαμπ των πλουσίων χωρών του κόσμου. Μια και το καθεστώς κατασκεύασε αυτόν τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας, με δικά μας έξοδα ασφαλώς (τον πλούτο του ελληνικού λαού, το χρέος του), προσκάλεσε και τον υπόλοιπο κόσμο να ζήσει τον δικό του μύθο στην Ελλάδα. Το σχετικό μήνυμα μπορεί να μην ερέθισε τους εύπορους του κόσμου αυτού, έπιασε όμως τόπο στους κατατρεγμένους, σε όσους ονειρεύονταν μια αξιοπρεπέστερη ζωή, αλλά και στους άπληστους και μαφιόζους της Δύσης και της Ανατολής. Η χώρα μας καλείται σήμερα με την φτωχοποίησή της και την πολλαπλή υποβάθμισή της, να εξοφλήσει το γραμμάτιο της δήθεν ισχυρής Ελλάδας. Η φούσκα του μύθου πάνω στον οποίο δομήθηκε η σταθερότητα του καθεστώτος έσκασε, αλλά οι διαχειριστές του συστήματος προσπαθούν απεγνωσμένα να αποφύγουν να συνειδητοποιήσει ο λαός την πραγματικότητα για να μην εξαφανιστούν κι αυτοί μαζί με τον μύθο τους. Με θεσμικούς όρους ο μύθος της ισχυρής Ελλάδας συνδύασε τη διεύρυνση του πελατειακού κράτους σε ένα οικονομικό περιβάλλον που χαρακτηριζόταν από απελευθέρωση των αγορών, ιδιωτικοποιήσεις και αντιπληθωριστικές πολιτικές στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας, που θεωρητικά εξυπηρετούσαν τον στόχο της μακροοικονομικής σταθερότητας. Το μίγμα ήταν εκρηκτικό και είχε σαν αποτέλεσμα το σκάσιμο της φούσκας, όταν πλέον η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση ήρθε να ταράξει σκοπίμως το δημοσιονομικό πρότυπο της ευρωζώνης, οδηγώντας στον ουσιαστικό αποκλεισμό της Ελλάδας από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές πηγές δανεισμού (πτώχευση). Προφανώς η ελληνική κρίση συνδέεται απολύτως με την κρίση στην ευρωζώνη και την κρίση της παγκοσμιοποίησης, που έχει οδηγήσει σε βαθύτερες σκέψεις νομισματικού και ευρύτερα οικονομικού χαρακτήρα, οι οποίες εν τέλει αμφισβητούν την ίδια την θεσμική οργάνωση και το ηγεμονικό μοντέλο της διεθνούς πολιτικής. Παρόλα αυτά, η ελληνική φούσκα εμφανίζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία, εάν παραβλεφθούν, είναι βέβαιο ότι θα εγκλωβίσουν την χώρα σ’ ένα χρόνιο αδιέξοδο με ανυπολόγιστες συνέπειες εθνικού χαρακτήρα. Στην Ελλάδα δεν είναι απλώς ότι η ευημερία κτίστηκε με δανεικά -παντού στον κόσμο κάπως έτσι κατασκευάζεται -είναι ότι ποτέ δεν δομήθηκε σε σταθερά θεσμικά θεμέλια με την ευρύτερη έννοια. Δεν συνδυάστηκε, δηλαδή, με ουσιαστικό εκδημοκρατισμό, με αποτέλεσμα να μην εμφανίζει βαθύτερα βιωματικά χαρακτηριστικά μεταξύ των Ελλήνων. Ήταν σα να προέκυψε ως «δώρο» και όχι ως μία επίπονη και καλοδομημένη κοινωνική διαδικασία. Το αποτέλεσμα είναι, ο μύθος να μοιάζει περισσότερο με όνειρο παρά με μια πακτωμένη στην κοινωνική συνείδηση πραγματικότητα, που συνδυάζεται άρρηκτα με την εξέλιξη του ελληνικού έθνους ως imagined community, ασφαλώς. Καμία σημασία δεν έχει εάν κάποιοι θεωρούν ότι αξίζαμε αυτό το «δώρο», ή ότι μας το όφειλαν (άρα δεν ήταν δώρο, αλλά χρωστούμενο), ή ότι το «δώρο» αποτελούσε κάποιο είδος αντιπαροχής για την μερική απώλεια της εθνικής κυριαρχίας με την ένταξη στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Το κρίσιμο είναι ότι το πολιτικό σύστημα και το πελατειακό κράτος που βρίσκεται πίσω από αυτό, φρόντισαν να ξεκόψουν την ανάπτυξη από τις κοινωνικές/παραγωγικές σχέσεις και να την τοποθετήσουν αποκλειστικά στο πλαίσιο της αγοράς. Και αυτό, ενώ το κράτος παρέμενε απολύτως αναξιόπιστο σε πολλούς τομείς που συνιστούν τη λεγόμενη κοινωνική πρόνοια. Η κλιμάκωση στην αναξιοπιστία των προϋπολογισμών της Ελλάδας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το αποκορύφωμα είναι οι δύο τελευταίοι προϋπολογισμοί. Ο προϋπολογισμός του 2010 αποτέλεσε φενάκη. Όχι μόνον δεν εφαρμόστηκε, αλλά μετά από σειρά τροποποιήσεων, κατέληξε να αντικατασταθεί στην πραγματικότητα και αντισυνταγματικά με το νόμο 3845/10, με τον οποίο επικυρώθηκε το μνημόνιο. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν μπήκε καν στον κόπο να συντάξει διορθωτικό προϋπολογισμό, καταστρατηγώντας κάθε έννοια δημοκρατικής αξιοπιστίας. Αγωνίζεται δήθεν για να κτίσει ένα αξιόπιστο προφίλ στο εξωτερικό, ενώ στο εσωτερικό εμφανίζεται ως η πλέον αναξιόπιστη κυβέρνηση μετά τον πόλεμο. Πώς γίνεται να κτίσεις διεθνή αξιοπιστία δίχως πολιτική φερεγγυότητα στο εσωτερικό, μόνον αυτοί που δημιούργησαν την φούσκα του ελληνικού μύθου θα μπορούσαν να εξηγήσουν. Δίχως ένα πλαίσιο βεβαιοτήτων καμία απολύτως κοινωνία δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Η πολιτική τάξη της Ελλάδας κατασκεύασε απολύτως πλαστές βεβαιότητες για να καρπωθεί η ίδια οφέλη και να θεμελιώσει την κυριαρχία της, επιδεικνύοντας αλήτικο καιροσκοπισμό. Η σημερινή αβεβαιότητα θα μπορούσε να αποτελέσει μια μοναδική ευκαιρία για όλους τους Έλληνες, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι το πλαίσιο βεβαιοτήτων που με ιδιαίτερη επιμέλεια δόμησε το καθεστώς, αποτέλεσε την κινούμενη άμμο μέσα στην οποία βουλιάζουν τα δύο τρίτα του πληθυσμού. Η χώρα, για να βγει από την κρίση, χρειάζεται μία απολύτως φρέσκια ηγεσία που θα διαχειριστεί την συγκυριακή αβεβαιότητα μέσω μιας εναλλακτικής, ασφαλώς, ηγεμονικής δομής, ώστε να υπάρξει η πιθανότητα να σχηματιστεί ένα νέο πλαίσιο βεβαιοτήτων, που θα συνιστούν την ρεαλιστική βάση πάνω στην οποία θα κτιστούν νέες, δημοκρατικές αυτήν την φορά, εξουσιαστικές σχέσεις και νέες κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις οι οποίες θα κατατείνουν στην παραγωγική και πολιτειακή αναδιοργάνωση της χώρας. Η Ελλάδα πρέπει να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αν οι πολίτες της δεν φροντίσουν να απαλλαγεί από την πολιτική τάξη που έδωσε τη συγκεκριμένη μορφή στην κρίση που βιώνουμε όλοι, για να περισωθεί αποκλειστικά αυτή και οι ξένοι συνεργάτες της. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ελληνικός λαός «προδόθηκε» από την ηγεσία του, όπως και να το δεις. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να στηθούν «λαϊκά δικαστήρια». Η μορφή της «προδοσίας» είναι βαθύτατα πολιτική και πολιτισμική και απαιτεί μια εντελώς διαφορετική πολιτισμική και πολιτική προσέγγιση. Η χώρα, για να προχωρήσει, δεν έχει ανάγκη τον δικαστή, αλλά τον πολιτικό που δεν το παίζει εισαγγελέας ή τηλεπαρουσιαστής. Η δημοκρατία δεν μπορεί να αναπτυχθεί σ’ ένα περιβάλλον αγανάκτησης. Θέλει πολιτική ωριμότητα και εντιμότητα και λαϊκή αποφασιστικότητα. Με δυο λόγια, απαιτεί ένα νέο πολιτικό ήθος και ένα λαό αποφασισμένο να χειραφετηθεί, αναδομώντας την εθνική του ταυτότητα.

Λέξη για τα σκάνδαλα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr
Ηταν δέκα μήνες πριν, όταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου έλεγε από το βήμα της Βουλής: «Οποτε βρίσκομαι στις Βρυξέλλες, οι συνάδελφοί μου υπουργοί μού θέτουν διαρκώς το ερώημα: «Δεν πρέπει κάποιος να πάει φυλακή;»».
Είναι πολύ πιθανό, αν και τώρα βρισκόταν ο Ελληνας υπουργός στις Βρυξέλλες, να δεχόταν το ίδιο ακριβώς ερώτημα από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του. Αλλωστε, δεν έχει απαντηθεί, παρότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας για περισσότερο από έναν χρόνο.
Η ατιμωρησία για πολιτικά ή ποινικά εγκλήματα από πολιτικούς, που τείνει να μετατραπεί σε διαχρονικό φαινόμενο, είναι σίγουρο πως προκαλεί τους πολίτες. Οταν, ωστόσο, συμβαίνει σε μια περίοδο που οι πολίτες, σχεδόν στο σύνολό τους, γεύονται πρωτοφανή μέτρα δραστικής μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, τότε οι πολίτες δεν προκαλούνται απλά, αλλά εξαγριώνονται. Και δικαίως.
Ολα δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να καθίσει στο σκαμνί κανέναν από τους υπεύθυνους δεκάδων σκανδάλων που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι εντάσσουν τη στάση αυτή στη γνωστή λογική του συμψηφισμού, που ακολουθείται εδώ και αρκετά χρόνια. Αν δεν ισχύει αυτό, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν προωθεί διαδικασίες απόδοσης ευθυνών, όπως αυτή της εξεταστικής επιτροπής για την Οικονομία.
Γιατί, αν δεν δώσει εξηγήσεις -και μάλιστα επαρκείς- δύσκολα θ' αποφύγει την κοινωνική έκρηξη. Είναι κομμάτι δύσκολο να ζητάς από τον εργαζόμενο στον ΟΣΕ, για παράδειγμα, να υποστεί δραματικές αλλαγές στο βιοτικό του επίπεδο, επειδή ο Οργανισμός έχει μεγάλα ελλείμματα. Και την ίδια στιγμή, να αδιαφορείς για τα σκάνδαλα στον Οργανισμό, τα οποία μεγέθυναν τα ελλείμματα αυτά...
Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Φίλιππος Συρίγος εναντίον Γιώργου Λιάνη

Ευθεία επίθεση του δημοσιογράφου Φίλιππου Συρίγου κατά του άρτι επιστρέψαντος στη δημοσιογραφία βουλευτή και πρώην υφυπουργού Γιώργου Λιάνη.Αφορμή ένα άρθρο του Λιάνη όπου «αφελώς» ανέφερε: «Η Ελλάδα τις τελευταίες της μεγάλες στιγμές τις έζησε και τις χρωστά στον αθλητισμό. Οπως και να το κάνουμε, οι τελευταίες μεγάλες στιγμές της Ελλάδας και της Αθήνας είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Μόνο τότε οι Ελληνες είχαν κάτι να τους ενώνει και μόνο τότε η Αθήνα απέκτησε μια ανθρώπινη διάσταση. Σηκωθήκαμε λίγο ψηλότερα με τους Ολυμπιακούς. Οπως σηκωνόμασταν λίγο ψηλότερα με τα κατορθώματα των αθλητών μας...».Ο Συρίγος απαντά με σκληρή γλώσσα (χθες στην τελευταία σελίδα της Ελευθεροτυπίας) γράφοντας χαρακτηριστικά:«...Σε στιγμές που οι Ελληνες νιώθουν στο πετσί τους πόσο τραγικά εξαπατήθηκαν στην ιστορία αυτή, έρχεται ο πρωταίτιος της εξαπάτησης να αποδείξει όχι απλά ότι δεν μετανοεί, αλλά ότι δεν είναι καν σε θέση να καταλάβει τι γίνεται γύρω του! (…) Τέτοιοι μας κυβέρνησαν χθες, τέτοιοι μας κυβερνάνε και σήμερα. Γι' αυτό και φτάσαμε στο «δεν πάει άλλο», γι' αυτό και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα ξανασηκώσουμε ποτέ κεφάλι».Και καταλήγει ο Συρίγος - που αν μη τι άλλο δεν μασάει τα λόγια του:«ΑΣ' ΤΑ λοιπόν Γιώργο, δεν σε παίρνει... Γιατί εσείς οι πολιτικοί μπορεί να μας κάνατε φτωχούς, αλλά όχι και μαλάκες...».

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΕ Η ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΑΦΟΡΑ "ΣΤΗΜΕΝΑ" ΔΕΛΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ...--ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΚΑΝΔΑΛΟ--

"Διαβάστε να δείτε τι παίζει.... έχω μείνει άφωνος..."Η Λιάνα Κανέλλη παρέδωσε στον πρόεδρο της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας της Βουλής κ. Αναστάσιο Καραμάριο μια λίστα 1.200 ατόμων, οι οποίοι έχουν κερδίσει υπέρογκα ποσά στο "Στοίχημα". Στον κατάλογο, σύμφωνα πάντα με τη Λιάνα Κανέλλη, φέρονται να βρίσκονται πολλοί άνθρωποι του ποδοσφαίρου και μάλιστα,η γνωστή δημοσιογράφος έκανε ειδική αναφορά στον επικεφαλής της Θύρας 7. Ο επικεφαλής της Θύρας 7 φέρεται ότι έχει κερδίσει 5,7 εκ. ευρώ, ενώ επίσης στη λίστα περιλαμβάνονται παράγοντες του ποδοσφαίρου, διαιτητές, προπονητές, ποδοσφαιριστές, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και άνθρωποι της νύχτας. Στον κατάλογο, μάλιστα,δεν εμφανίζονται μόνο τα συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά και τα μέλη των οικογενειών τους. Τα 1.200 αυτά άτομα κέρδισαν συνολικά 186 δισεκατομμύρια δραχμές στο διάστημα αυτώντων ετών, ενώ όπως έκανε γνωστό η κ. Κανέλλη, υπήρξε παίκτης που αποκόμισε οικονομικά οφέλη της τάξης των 900 εκατομμυρίων δραχμών, μέσα σε έναν μόλις χρόνο.
Θα απαντήσει κάποιος υπεύθυνος σε τι φάση βρίσκεται η υπόθεση αυτή ή την έφαγε η μαρμάγκα;
Πηγή:
http://www.inews.gr

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Η Ανακατανομή της Βλακείας

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Ερεβώδης λαβύρινθος

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ακόμη και οι ευχές κυλούσαν αμήχανες εφέτος από στόμα σε στόμα. Εμοιαζε γιορτή του φόβου η Πρωτοχρονιά. Λες και άνοιγε την πόρτα σε ερεβώδη λαβύρινθο...
Η χώρα, ένα απέραντο δεσμωτήριο απελπισμένων, φαίνεται να παίζει κρυφτούλι με τον αφανισμό της *** Στα ενδότερα, η κρίση έχει άλλο χρώμα και χαρακτηριστικά. Διαρκή, διαχρονικά. Οπως η «αδιαπέραστη ομίχλη» στις προσωπικές σχέσεις. Ο κάματος, ο κορεσμός, η απόσταση... Και στους παράλληλους κόσμους της οικογένειας, τα προδομένα από τον χρόνο σώματα και πνεύματα των ηλικιωμένων, με τους οποίους ασχολήθηκε χθες ο εράσμιος Βρανάς από τα «Νέα»: «Η φροντίδα των ηλικιωμένων φέρνει αναπόφευκτα μαζί της και στιγμές μακάβριας ιλαρότητας. Η ζωή στο σπίτι όμως γίνεται μια ρουτίνα από ατελείωτες διαδρομές από την κρεβατοκάμαρα με τα λερωμένα σεντόνια μέχρι το μπάνιο. Η βαθιά οδύνη να παρατηρεί κανείς αγαπημένα σώματα να μαραίνονται έτσι θα ήταν αφόρητη, αν δεν υπήρχε μια "οικονομία της αγάπης"» **** Ομως το πρόβλημα δεν είναι το απύλωτο στόμα του Πάγκαλου ούτε ο αγριόμορφος κόσμος της μεταλλαγμένης παρουσίας του. Ο άνισος αυτός πολιτικός έπιασε νωρίς το νόημα της προβοκάτσιας και την αξία της ασύστολης επιθετικότητος στο χρηματιστήριο των εντυπώσεων. Το πρόβλημα είναι κάτι ατσίδες της πιάτσας, που δήθεν υπερασπίζονται την Αριστερά για να την κατεδαφίσουν, και, πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις, όλο στα υψίπεδα του «εκσυγχρονισμού» και του σημερινού ΠΑΣΟΚ τριγυρνούν. Με δήθεν κριτικές, που όμως καταλήγουν σε απροκάλυπτη μομφή για τη συμπεριφορά της κοινωνίας και της Αριστεράς. Τουτέστιν, απαλλακτικές για τους υπεύθυνους της συμφοράς και τους λογής Παγκάλους του δημόσιου βίου. Με κείμενα φτενά, πιασάρικα και χρήσιμα για τους άρχοντες που κυβερνούν. (Ναι. Ακόμη και για το τρισάθλιο «όλοι μαζί τα φάγαμε») *** Εν τω μεταξύ: στην Αλεξάνδρεια περιπολούσαν η δυσανεξία και ο θάνατος. Λίγο παραπάνω, κοίτασμα φυσικού αερίου-σπινθήρας για μελλοντικές εκρήξεις. Στη Μαδρίτη, η ξεβράκωτη ελαφρότητα εκατοντάδων νεαρών έντυνε τη χαλασμένη πυξίδα τους με «κερδισμένα» παντελόνια και μπλούζες... Και στην Εσθονία, κάποιοι πανηγυρίζουν για το ευρώ, αμέριμνοι για τη δυναστική προοπτική *** Καλώς σας βρήκα!
Πηγή: Ελευθεροτυπία

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Ο Λαός της Φτώχειας και η Εξουσία της Ντροπής

Ο Λαός τρώει στα συσσίτια ψίχουλα και ο ανάλγητος Παπανδρέου χορεύει ζεϊμπέκικο.




30 χρόνια Πάγκαλος


Ο κήνσορας της πολιτικής ηθικής και τιμητής του δημόσιου βίου, ο κύριος «μαζί τα φάγαμε» Θόδωρος Πάγκαλος, ξαναχτύπησε ακριβώς στην εκπνοή του χρόνου, αλλά και της δεκαετίας.

Θέλοντας, προφανώς, ο επί 30 χρόνια αδρόμισθος και αβροδίαιτος πολιτικός να σφραγίσει με το δικό του πληθωρικό και αμετροεπή λόγο τη χρονιά του Μνημονίου, μεταξύ άλλων δήλωσε: «Οταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αγοραίος λόγος του γίνεται θέμα συζήτησης ούτε είναι η πρώτη φορά που ο 73χρονος πολιτικός υβρίζει και ελεεινολογεί. Αυτό είναι το σύνηθες. Το ζήτημα είναι, γιατί πάλι τώρα.

Το 2010 ήταν, για λόγους που δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε, η χειρότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση και δώθε για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Και την ώρα που άπαντες ψάχνουν για ένα ψήγμα ελπίδας, ένα σημάδι ανακούφισης, έστω πρόσκαιρο και συγκυριακό μέσα στο πνεύμα των γιορτών, ο διαδοσίας του υπολοίπου Αττικής έρχεται να ξαναβάλει τον τρόμο στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Με μια νέα επίδειξη κυνικότητας, μας δείχνει με κάθε τρόπο ότι το ρόλο του φόβητρου τον απολαμβάνει.

Λίγους μήνες πριν, εξάλλου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πιστός στη γραμμή «ισοπεδώστε τα όλα», είχε δηλώσει πως «η μονιμότητα στο Δημόσιο ισχύει όσο υπάρχουν θέσεις. Αν μια θέση καταργηθεί, τότε εννοείται ότι παύει να ισχύει και η έννοια της μονιμότητας». Εντάξει, το πήραμε το μήνυμα. Ο κ. Πάγκαλος μας προετοιμάζει για το Μνημόνιο Νο3 που έρχεται και τις οδυνηρές πλέον εξελίξεις στο δημόσιο τομέα και όχι μόνο.

Οίδιος, προηγουμένως, στην προσπάθειά του να πείσει για την αναγκαιότητα των αποφάσεων της κυβέρνησης που υπηρετεί, μας είπε ότι «το Μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο, γιατί μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ριζική αναδιάρθρωση»! Επιχειρώντας ανοίκεια μεταβίβαση ευθυνών, υποστήριξε ανερυθρίαστα ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» και χωρίς κανέναν ενδοιασμό δήλωσε πως «ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας», για να το επαναλάβει λίγο αργότερα και για τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας. Ετσι, χωρίς τσίπα.

Η πραγματικότητα είναι ότι, από το 1981 μέχρι σήμερα που εκλέγεται ανελλιπώς με το ΠΑΣΟΚ, ο αντιστρόφως ανάλογος με την πολιτική του σταδιοδρομία αντισυμβατικός, εκρηκτικός και πληθωρικός του λόγος έχει προκαλέσει πολλές αναταράξεις.

Και τι δεν έχει πει για «άθλιους καθηγητές, που ανήκουν σε κάποιο από τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα» και για «το πανεπιστημιακό άσυλο, που έχει καταργηθεί από τους τρομοκράτες και τους αλήτες της άκρας Αριστεράς». Τι δεν έχει πει για τους «τρελούς του ΚΚΕ», για το «Συνασπισμό του κ. Τσίπρα, ένα συγκρότημα, το οποίο συναναστρέφεται τρομοκρατικές ομάδες», για το ότι θεωρεί «το ΛΑΟΣ πιο ζωντανό από το ΚΚΕ». Οι λεκτικοί και πολιτικοί ακροβατισμοί τού εύστροφου όσο και ευτραφούς πολιτικού δεν έχουν τέλος.

Για τις τελευταίες του δηλώσεις, όμως, ίσως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε και κάποια γενναιότητα. Και λέω ίσως, γιατί όταν ο κύριος Πάγκαλος καταγγέλλει την οικογενειοκρατία, το νεποτισμό και τους «κοπρίτες του Δημοσίου», να αναφέρεται ενδεχομένως και στον εαυτό του. Ή στην κόρη του, για παράδειγμα, η οποία κόρη, αφού εργάστηκε επί 18μηνο ως μετακλητή υπάλληλος στο βουλευτικό του γραφείο, κάνοντας χρήση ενός νόμου «μαζί τα φάγαμε», διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να αποχωρήσει λίγους μήνες αργότερα ως λυρική τραγουδίστρια για τη Δημοτική Χορωδία του Δήμου Αθηναίων! Ποτέ δεν είναι αργά για αυτοκριτική.

Αν ο κ. Πάγκαλος θέλει πραγματικά να προσφέρει υπηρεσίες στον ελληνικό λαό, να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου από τους κοπρίτες και η χώρα να καταφέρει να αντιμετωπίσει, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, την πρόκληση της νέας δεκαετίας που μόλις ανέτειλε, αντί να οικτίρει και να χλευάζει τον υπάλληλο των 1.300 ευρώ, αντί να τα βάζει με τη γιαγιάκα που πάει εκδρομές με τα ΚΑΠΗ, ας κάνει ο ίδιος το μεγάλο βήμα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που του αναλογούν και δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα προς κάθε Μαυρογιαλούρο, να παραιτηθεί. Εξάλλου και πλήρης πολιτικών ημερών είναι και, απ' ό,τι θυμάμαι από το «πόθεν έσχες» του, μπορεί να ζήσει τα παιδιά του ακόμα κι αν αυτά δεν διοριστούν στο Δημόσιο...

Αλλιώς, και αυτές οι τελευταίες του παρεμβάσεις θα μπουν στο... άλμπουμ μαζί με κείνες για την ελληνική σημαία στα Ιμια, τον Οτζαλάν και τις κωλοτούμπες, που υποχρεώθηκε να κάνει για τις δηλώσεις, όπως «η Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας, αλλά πολιτικός νάνος» και «μετά το 2000 η χώρα καταστράφηκε».

Ακούς εκεί κοπρίτες...

Papathan@enet.gr

Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Χάρρυ Κλυνν: «Η συμμορία Παπανδρέου χειρότερη από τους Τούρκους!»

Δημοσίευση 02/01/2011 11:26 Ανανέωση 02/01/2011 17:23

Ο Χάρρυ Κλυνν δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, αλλά όταν αποφασίσει να μιλήσει προκαλεί… σεισμικές δονήσεις. Μιλώντας αποκλειστικά στο “newsbomb.gr” ο ανατρεπτικός καλλιτέχνης κάνει λόγο για εξευτελιστική σκλαβιά στην οποία έχει οδηγήσει το λαό η συμμορία – όπως την αποκαλεί - του Γιώργου Παπανδρέου και καλεί τους Έλληνες σε κοινωνικές εξεγέρσεις που δεν θα έχουν προηγούμενο. Αίσθηση προκαλούν και οι απόψεις του για τον Αντώνη Σαμαρά, τα κόμματα της αριστεράς, την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Γιώργο Καρατζαφέρη.

Πώς βλέπετε τα φετινά Χριστούγεννα;
Είναι τα πιο σημαδιακά για μια εποχή πάρα πολύ δύσκολη που θα έρχεται και την οποία δεν υποπτεύεται καν ο ελληνικός λαός. Με τον καινούργιο χρόνο μπαίνουμε σε μια περίοδο εξευτελιστικής σκλαβιάς. Ο Γιώργος Παπανδρέου και η συμμορία του, εθελοντικά, μας μετέτρεψαν σε δούλους.
Το που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση δεν μπορώ να προβλέψω, μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα πως ο ελληνικός λαός, μπορεί να αργεί, αλλά δεν δέχεται τέτοιου είδους σκλαβιές. Προβλέπω ότι πολύ σύντομα θα έχουμε κοινωνικές εκρήξεις που δεν φανταζόμαστε. Ο Έλληνας μηχανεύεται τρόπους για να επιβιώσει και θα επιβιώσει, παρά το ότι ζούμε τη χειρότερη δουλία της ιστορίας μας. Τα 400 χρόνια της Οθωμανικής σκλαβιάς θα είναι ένα ωραίο διάλειμμα διακοπών σε σχέση με αυτά που θα τραβήξει ο ελληνικός λαός, εάν δεν εξεγερθεί. Μόνο με την εξέγερση μπορεί να σωθεί ο λαός.

Εσείς τι θα προτείνατε να γίνει;
Εγώ το μόνο που θέλω να δω είναι να φεύγει από την Ελλάδα αυτή η συμμορία των μειοδοτών που λέγεται κυβέρνηση Παπανδρέου. Και όχι μόνο αυτοί. Οι πολιτικοί σε ποσοστό 95% είναι πουλημένα τομάρια. Ο Παπανδρέου είναι υπάλληλος των αμερικανών και του ΔΝΤ και δεν ξέρω πώς θα μπορέσει να διαφύγει. Βέβαια όλα έχουν ρυθμιστεί και η διαφυγή του, εάν γίνει η κοινωνική έκρηξη, είναι δεδομένη, αλλά να δούμε τι θα γίνει με αυτούς που θα αφήσει πίσω του γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν κάποιοι νταβατζήδες του Τύπου.

Για τον κ. Σαμαρά ποια είναι η γνώμη σας;
Ο Αντώνης Σαμαράς, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είναι η μόνη ελπίδα, αλλά τα πράγματα δεν είναι παρήγορα. Έχει δυνατότητες και έχει και ένα στοιχείο που λείπει από τους άλλους πολιτικούς που είναι ο πατριωτισμός , όχι με την έννοια των εθνικουλτουριάρηδων, αλλά όπως τον εννοώ εγώ. Είναι γνωστό ότι δεν έχω καμία σχέση με τη ΝΔ. Είμαι ένας ανένταχτος αριστερός που ποτέ δεν είχα σχέση με τα δεξιά μορφώματα και ιδιαίτερα με αυτή τη φοβική δεξιά. Η ΝΔ προέρχεται από μια συντριβή η οποία δεν ξέρω αν της άξιζε 100%. Γεγονός, πάντως, είναι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν μια από τις πλέον αποτυχημένες. Μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να ήταν ένας άνθρωπος καλών προθέσεων, αλλά δυστυχώς οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Δημιούργησε γύρω του ένα περιβάλλον μηδαμινής αξίας με τους Αλογοσκούφηδες και τους λοιπούς και ήταν φυσικό να έχει αυτή τη φθορά.

Πώς σχολιάζεται τη δήλωση του κ. Πάγκαλου περί κοπριτών;
Ο κ. Πάγκαλος καλά τα είπε επειδή ο ίδιος, ως κοπρίτης, ξέρει πολύ καλά τους κοπρίτες που διόρισε στο δημόσιο, οι οποίοι η μόνη δουλειά που κάνουν είναι να μην αφήνουν τους άλλους να κάνουν τη δουλειά τους. Και ο ίδιος στην ίδια κατηγορία ανήκει.

Σας στεναχωρούν οι εξελίξεις στην Αριστερά;
Η αριστερά αυτοφυλακίστηκε. Δεν είναι αρκετοί οι ευσεβείς πόθοι. Στην πολιτική πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να βλέπουμε τα πράγματα ακριβώς όπως προδιαγράφονται και όχι ακριβώς όπως είναι. Αυτό δεν μπόρεσε να το δει η Αριστερά. Σήμερα βλέπουμε τον εξευτελισμό της στο πρόσωπο του Φώτη Κουβέλη, ενός γηρασμένου και λεξιλάγνου πολιτικού που θέλει να αρθρώσει σύγχρονο πολιτικό λόγο. Αυτό είναι μια αστειότητα που μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει. Και φυσικά καταδεικνύει με σημαντικό τρόπο την ουσία της νεοαριστεράς που είναι χωρίς αρχές, χωρίς πλαίσιο, χωρίς ήθος και προπαντός χωρίς αξιοπρέπεια. Μέσα σε πέντε μήνες ξεφτιλίστηκαν και ο Κουβέλης και ο Αλαβάνος.

Την ίδια άποψη έχετε και για το ΚΚΕ;
Το ΚΚΕ έχει τις αρχές, έχει τη δυναμικότητα, έχει τα ερείσματα στο λαό. Αν μπορέσει να απαλλαγεί από την κηδεμονία των σκληροπυρηνικών σταλινικών που κάνουν το μεγαλύτερο κακό, τότε θα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια σχετική ελπίδα. Η κ. Παπαρήγα και οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί του κόμματος και το αποκλείουν από τις εξελίξεις.

Την κίνηση της κ. Μπακογιάννη να ιδρύσει το δικό της κόμμα πώς την κρίνετε;
Τα αστεία θα τα λέω μόνο εγώ! (γελάει). Είναι μια αστειότητα που δεν αξίζει καν να τη συζητάμε. Η Κ. Μπακογιάννη δεν έχει τις δυνατότητες. Δεν μπορεί να σκεφτεί πολιτικά γιατί δεν είναι πολιτικό ον, είναι οικογενειακό ον. Δεν αξίζει τον κόπο να συζητάμε γι΄ αυτό.

Η πορεία του κ. Καρατζαφέρη πώς σας φαίνεται;
Μας τελείωσε. Ο λαϊκισμός κάποτε τελειώνει. Η πολιτική του καφενείου δεν έχει μέλλον. Απλά εντυπωσιάζει μέχρις ενός σημείου. Δεν είναι σοβαρή περίπτωση.

Από το: http://www.newsbomb.gr/

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Η ΔΕΗ ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ


Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Η διαχείριση της αβεβαιότητας στην Ελλάδα

Δημήτρης Γιαννακόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Επιτέλους εισήλθαμε για τα καλά στην ευλογημένη φάση της αβεβαιότητας! Η σταθερότητα στη δομή των συστημάτων αντανακλά την απόλυτη κυριαρχία ενός ηγεμονικού μοντέλου.
Η μεταπολιτευτική σταθερότητα συνδέεται απολύτως με την επικράτηση του δικομματισμού, της διαπλοκής και του καταναλωτικού ευδαιμονισμού, με κύριο χαρακτηριστικό την ενίσχυση και διεύρυνση των πελατειακών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα. Αυτό το μοντέλο ηγεμονίας αποθέωσε τον κομματισμό, τον συντεχνιασμό και την ιστορικά πακτωμένη πατρωνία στον τόπο μας, σε συνδυασμό με την υποχώρηση της πολιτικής στο όνομα του τεχνοκρατισμού και ενός οικονομισμού, που πεισματικά αγνόησε την παραγωγική ανάπτυξη, την παιδεία και την ανταγωνιστική διάρθρωση της οικονομίας. Το δημόσιο χρέος αυξανόταν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς από το ΑΕΠ, προδίδοντας ότι είχε δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη «τάξη» η οποία συστηματικά έβγαζε το χρήμα από τις ροές της πραγματικής οικονομίας και ότι η χώρα βάδιζε ολοταχώς προς χρεοκοπία. Ναι, αλλά οι χώρες της ευρωζώνης δεν χρεοκοπούν, λέγανε αυτοί που υπεξαιρούσαν τον πλούτο της ελληνικής κοινωνίας και τα φερέφωνα τους στο κοινοβούλιο ή στα ΜΜΕ. Εμάς μας κυρίευε το άγχος, βλέποντας ότι η πορεία είναι αδιέξοδη και καταστροφική, ενώ σύσσωμη η κυρίαρχη πολιτική τάξη (πολιτικό προσωπικό του δικομματισμού, μεγαλοεπιχειρηματίες και παράγοντες των ΜΜΕ) μας ειρωνεύονταν, κατηγορώντας μας για κινδυνολογία, σεναριολογία και μιζέρια. Η οργανωμένη αριστερά δυστυχώς, ούτε εκείνη καταλάβαινε που βαδίζουμε, καθώς εγκλωβισμένη στον δογματισμό της, δεν ενδιαφερόταν να αναλύσει την ημεδαπή πραγματικότητα στο πλαίσιο της ΕΕ και σε εκείνο της νέας παγκοσμιοποίησης. Αυτοπεριορίστηκε λοιπόν στον αγώνα εναντίον του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων, που έθιγαν την κοινωνική και ατομική υπόσταση του εργαζομένου (εργασιασμός), μέσω διαδοχικών προγραμμάτων λιτότητας και άλλων νεοφιλελεύθερων μέτρων οικονομικής πολιτικής. Στην Ελλάδα κατασκευάστηκε ένας μύθος εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης που εκφράστηκε σημειολογικά με την Ολυμπιάδα. Ως σύμβολο του ελληνικού ευδαιμονισμού, το καθεστώς επέλεξε το ευρώ. Το ευρώ με άλλα λόγια, συμβόλιζε την σταθερότητα του καθεστώτος και υπαινισσόταν την διαρκή ανάπτυξη και ευημερία για μια κοινωνία η οποία είχε εισέλθει στο κλαμπ των πλουσίων χωρών του κόσμου. Μια και το καθεστώς κατασκεύασε αυτόν τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας, με δικά μας έξοδα ασφαλώς (τον πλούτο του ελληνικού λαού, το χρέος του), προσκάλεσε και τον υπόλοιπο κόσμο να ζήσει τον δικό του μύθο στην Ελλάδα. Το σχετικό μήνυμα μπορεί να μην ερέθισε τους εύπορους του κόσμου αυτού, έπιασε όμως τόπο στους κατατρεγμένους, σε όσους ονειρεύονταν μια αξιοπρεπέστερη ζωή, αλλά και στους άπληστους και μαφιόζους της Δύσης και της Ανατολής. Η χώρα μας καλείται σήμερα με την φτωχοποίησή της και την πολλαπλή υποβάθμισή της, να εξοφλήσει το γραμμάτιο της δήθεν ισχυρής Ελλάδας. Η φούσκα του μύθου πάνω στον οποίο δομήθηκε η σταθερότητα του καθεστώτος έσκασε, αλλά οι διαχειριστές του συστήματος προσπαθούν απεγνωσμένα να αποφύγουν να συνειδητοποιήσει ο λαός την πραγματικότητα για να μην εξαφανιστούν κι αυτοί μαζί με τον μύθο τους. Με θεσμικούς όρους ο μύθος της ισχυρής Ελλάδας συνδύασε τη διεύρυνση του πελατειακού κράτους σε ένα οικονομικό περιβάλλον που χαρακτηριζόταν από απελευθέρωση των αγορών, ιδιωτικοποιήσεις και αντιπληθωριστικές πολιτικές στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας, που θεωρητικά εξυπηρετούσαν τον στόχο της μακροοικονομικής σταθερότητας. Το μίγμα ήταν εκρηκτικό και είχε σαν αποτέλεσμα το σκάσιμο της φούσκας, όταν πλέον η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση ήρθε να ταράξει σκοπίμως το δημοσιονομικό πρότυπο της ευρωζώνης, οδηγώντας στον ουσιαστικό αποκλεισμό της Ελλάδας από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές πηγές δανεισμού (πτώχευση). Προφανώς η ελληνική κρίση συνδέεται απολύτως με την κρίση στην ευρωζώνη και την κρίση της παγκοσμιοποίησης, που έχει οδηγήσει σε βαθύτερες σκέψεις νομισματικού και ευρύτερα οικονομικού χαρακτήρα, οι οποίες εν τέλει αμφισβητούν την ίδια την θεσμική οργάνωση και το ηγεμονικό μοντέλο της διεθνούς πολιτικής. Παρόλα αυτά, η ελληνική φούσκα εμφανίζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία, εάν παραβλεφθούν, είναι βέβαιο ότι θα εγκλωβίσουν την χώρα σ’ ένα χρόνιο αδιέξοδο με ανυπολόγιστες συνέπειες εθνικού χαρακτήρα. Στην Ελλάδα δεν είναι απλώς ότι η ευημερία κτίστηκε με δανεικά -παντού στον κόσμο κάπως έτσι κατασκευάζεται -είναι ότι ποτέ δεν δομήθηκε σε σταθερά θεσμικά θεμέλια με την ευρύτερη έννοια. Δεν συνδυάστηκε, δηλαδή, με ουσιαστικό εκδημοκρατισμό, με αποτέλεσμα να μην εμφανίζει βαθύτερα βιωματικά χαρακτηριστικά μεταξύ των Ελλήνων. Ήταν σα να προέκυψε ως «δώρο» και όχι ως μία επίπονη και καλοδομημένη κοινωνική διαδικασία. Το αποτέλεσμα είναι, ο μύθος να μοιάζει περισσότερο με όνειρο παρά με μια πακτωμένη στην κοινωνική συνείδηση πραγματικότητα, που συνδυάζεται άρρηκτα με την εξέλιξη του ελληνικού έθνους ως imagined community, ασφαλώς. Καμία σημασία δεν έχει εάν κάποιοι θεωρούν ότι αξίζαμε αυτό το «δώρο», ή ότι μας το όφειλαν (άρα δεν ήταν δώρο, αλλά χρωστούμενο), ή ότι το «δώρο» αποτελούσε κάποιο είδος αντιπαροχής για την μερική απώλεια της εθνικής κυριαρχίας με την ένταξη στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Το κρίσιμο είναι ότι το πολιτικό σύστημα και το πελατειακό κράτος που βρίσκεται πίσω από αυτό, φρόντισαν να ξεκόψουν την ανάπτυξη από τις κοινωνικές/παραγωγικές σχέσεις και να την τοποθετήσουν αποκλειστικά στο πλαίσιο της αγοράς. Και αυτό, ενώ το κράτος παρέμενε απολύτως αναξιόπιστο σε πολλούς τομείς που συνιστούν τη λεγόμενη κοινωνική πρόνοια. Η κλιμάκωση στην αναξιοπιστία των προϋπολογισμών της Ελλάδας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το αποκορύφωμα είναι οι δύο τελευταίοι προϋπολογισμοί. Ο προϋπολογισμός του 2010 αποτέλεσε φενάκη. Όχι μόνον δεν εφαρμόστηκε, αλλά μετά από σειρά τροποποιήσεων, κατέληξε να αντικατασταθεί στην πραγματικότητα και αντισυνταγματικά με το νόμο 3845/10, με τον οποίο επικυρώθηκε το μνημόνιο. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν μπήκε καν στον κόπο να συντάξει διορθωτικό προϋπολογισμό, καταστρατηγώντας κάθε έννοια δημοκρατικής αξιοπιστίας. Αγωνίζεται δήθεν για να κτίσει ένα αξιόπιστο προφίλ στο εξωτερικό, ενώ στο εσωτερικό εμφανίζεται ως η πλέον αναξιόπιστη κυβέρνηση μετά τον πόλεμο. Πώς γίνεται να κτίσεις διεθνή αξιοπιστία δίχως πολιτική φερεγγυότητα στο εσωτερικό, μόνον αυτοί που δημιούργησαν την φούσκα του ελληνικού μύθου θα μπορούσαν να εξηγήσουν. Δίχως ένα πλαίσιο βεβαιοτήτων καμία απολύτως κοινωνία δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Η πολιτική τάξη της Ελλάδας κατασκεύασε απολύτως πλαστές βεβαιότητες για να καρπωθεί η ίδια οφέλη και να θεμελιώσει την κυριαρχία της, επιδεικνύοντας αλήτικο καιροσκοπισμό. Η σημερινή αβεβαιότητα θα μπορούσε να αποτελέσει μια μοναδική ευκαιρία για όλους τους Έλληνες, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι το πλαίσιο βεβαιοτήτων που με ιδιαίτερη επιμέλεια δόμησε το καθεστώς, αποτέλεσε την κινούμενη άμμο μέσα στην οποία βουλιάζουν τα δύο τρίτα του πληθυσμού. Η χώρα, για να βγει από την κρίση, χρειάζεται μία απολύτως φρέσκια ηγεσία που θα διαχειριστεί την συγκυριακή αβεβαιότητα μέσω μιας εναλλακτικής, ασφαλώς, ηγεμονικής δομής, ώστε να υπάρξει η πιθανότητα να σχηματιστεί ένα νέο πλαίσιο βεβαιοτήτων, που θα συνιστούν την ρεαλιστική βάση πάνω στην οποία θα κτιστούν νέες, δημοκρατικές αυτήν την φορά, εξουσιαστικές σχέσεις και νέες κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις οι οποίες θα κατατείνουν στην παραγωγική και πολιτειακή αναδιοργάνωση της χώρας. Η Ελλάδα πρέπει να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αν οι πολίτες της δεν φροντίσουν να απαλλαγεί από την πολιτική τάξη που έδωσε τη συγκεκριμένη μορφή στην κρίση που βιώνουμε όλοι, για να περισωθεί αποκλειστικά αυτή και οι ξένοι συνεργάτες της. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ελληνικός λαός «προδόθηκε» από την ηγεσία του, όπως και να το δεις. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να στηθούν «λαϊκά δικαστήρια». Η μορφή της «προδοσίας» είναι βαθύτατα πολιτική και πολιτισμική και απαιτεί μια εντελώς διαφορετική πολιτισμική και πολιτική προσέγγιση. Η χώρα, για να προχωρήσει, δεν έχει ανάγκη τον δικαστή, αλλά τον πολιτικό που δεν το παίζει εισαγγελέας ή τηλεπαρουσιαστής. Η δημοκρατία δεν μπορεί να αναπτυχθεί σ’ ένα περιβάλλον αγανάκτησης. Θέλει πολιτική ωριμότητα και εντιμότητα και λαϊκή αποφασιστικότητα. Με δυο λόγια, απαιτεί ένα νέο πολιτικό ήθος και ένα λαό αποφασισμένο να χειραφετηθεί, αναδομώντας την εθνική του ταυτότητα.

Λέξη για τα σκάνδαλα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr
Ηταν δέκα μήνες πριν, όταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου έλεγε από το βήμα της Βουλής: «Οποτε βρίσκομαι στις Βρυξέλλες, οι συνάδελφοί μου υπουργοί μού θέτουν διαρκώς το ερώημα: «Δεν πρέπει κάποιος να πάει φυλακή;»».
Είναι πολύ πιθανό, αν και τώρα βρισκόταν ο Ελληνας υπουργός στις Βρυξέλλες, να δεχόταν το ίδιο ακριβώς ερώτημα από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του. Αλλωστε, δεν έχει απαντηθεί, παρότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας για περισσότερο από έναν χρόνο.
Η ατιμωρησία για πολιτικά ή ποινικά εγκλήματα από πολιτικούς, που τείνει να μετατραπεί σε διαχρονικό φαινόμενο, είναι σίγουρο πως προκαλεί τους πολίτες. Οταν, ωστόσο, συμβαίνει σε μια περίοδο που οι πολίτες, σχεδόν στο σύνολό τους, γεύονται πρωτοφανή μέτρα δραστικής μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, τότε οι πολίτες δεν προκαλούνται απλά, αλλά εξαγριώνονται. Και δικαίως.
Ολα δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να καθίσει στο σκαμνί κανέναν από τους υπεύθυνους δεκάδων σκανδάλων που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι εντάσσουν τη στάση αυτή στη γνωστή λογική του συμψηφισμού, που ακολουθείται εδώ και αρκετά χρόνια. Αν δεν ισχύει αυτό, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν προωθεί διαδικασίες απόδοσης ευθυνών, όπως αυτή της εξεταστικής επιτροπής για την Οικονομία.
Γιατί, αν δεν δώσει εξηγήσεις -και μάλιστα επαρκείς- δύσκολα θ' αποφύγει την κοινωνική έκρηξη. Είναι κομμάτι δύσκολο να ζητάς από τον εργαζόμενο στον ΟΣΕ, για παράδειγμα, να υποστεί δραματικές αλλαγές στο βιοτικό του επίπεδο, επειδή ο Οργανισμός έχει μεγάλα ελλείμματα. Και την ίδια στιγμή, να αδιαφορείς για τα σκάνδαλα στον Οργανισμό, τα οποία μεγέθυναν τα ελλείμματα αυτά...
Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Φίλιππος Συρίγος εναντίον Γιώργου Λιάνη

Ευθεία επίθεση του δημοσιογράφου Φίλιππου Συρίγου κατά του άρτι επιστρέψαντος στη δημοσιογραφία βουλευτή και πρώην υφυπουργού Γιώργου Λιάνη.Αφορμή ένα άρθρο του Λιάνη όπου «αφελώς» ανέφερε: «Η Ελλάδα τις τελευταίες της μεγάλες στιγμές τις έζησε και τις χρωστά στον αθλητισμό. Οπως και να το κάνουμε, οι τελευταίες μεγάλες στιγμές της Ελλάδας και της Αθήνας είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Μόνο τότε οι Ελληνες είχαν κάτι να τους ενώνει και μόνο τότε η Αθήνα απέκτησε μια ανθρώπινη διάσταση. Σηκωθήκαμε λίγο ψηλότερα με τους Ολυμπιακούς. Οπως σηκωνόμασταν λίγο ψηλότερα με τα κατορθώματα των αθλητών μας...».Ο Συρίγος απαντά με σκληρή γλώσσα (χθες στην τελευταία σελίδα της Ελευθεροτυπίας) γράφοντας χαρακτηριστικά:«...Σε στιγμές που οι Ελληνες νιώθουν στο πετσί τους πόσο τραγικά εξαπατήθηκαν στην ιστορία αυτή, έρχεται ο πρωταίτιος της εξαπάτησης να αποδείξει όχι απλά ότι δεν μετανοεί, αλλά ότι δεν είναι καν σε θέση να καταλάβει τι γίνεται γύρω του! (…) Τέτοιοι μας κυβέρνησαν χθες, τέτοιοι μας κυβερνάνε και σήμερα. Γι' αυτό και φτάσαμε στο «δεν πάει άλλο», γι' αυτό και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα ξανασηκώσουμε ποτέ κεφάλι».Και καταλήγει ο Συρίγος - που αν μη τι άλλο δεν μασάει τα λόγια του:«ΑΣ' ΤΑ λοιπόν Γιώργο, δεν σε παίρνει... Γιατί εσείς οι πολιτικοί μπορεί να μας κάνατε φτωχούς, αλλά όχι και μαλάκες...».

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΕ Η ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΑΦΟΡΑ "ΣΤΗΜΕΝΑ" ΔΕΛΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ...--ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΚΑΝΔΑΛΟ--

"Διαβάστε να δείτε τι παίζει.... έχω μείνει άφωνος..."Η Λιάνα Κανέλλη παρέδωσε στον πρόεδρο της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας της Βουλής κ. Αναστάσιο Καραμάριο μια λίστα 1.200 ατόμων, οι οποίοι έχουν κερδίσει υπέρογκα ποσά στο "Στοίχημα". Στον κατάλογο, σύμφωνα πάντα με τη Λιάνα Κανέλλη, φέρονται να βρίσκονται πολλοί άνθρωποι του ποδοσφαίρου και μάλιστα,η γνωστή δημοσιογράφος έκανε ειδική αναφορά στον επικεφαλής της Θύρας 7. Ο επικεφαλής της Θύρας 7 φέρεται ότι έχει κερδίσει 5,7 εκ. ευρώ, ενώ επίσης στη λίστα περιλαμβάνονται παράγοντες του ποδοσφαίρου, διαιτητές, προπονητές, ποδοσφαιριστές, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και άνθρωποι της νύχτας. Στον κατάλογο, μάλιστα,δεν εμφανίζονται μόνο τα συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά και τα μέλη των οικογενειών τους. Τα 1.200 αυτά άτομα κέρδισαν συνολικά 186 δισεκατομμύρια δραχμές στο διάστημα αυτώντων ετών, ενώ όπως έκανε γνωστό η κ. Κανέλλη, υπήρξε παίκτης που αποκόμισε οικονομικά οφέλη της τάξης των 900 εκατομμυρίων δραχμών, μέσα σε έναν μόλις χρόνο.
Θα απαντήσει κάποιος υπεύθυνος σε τι φάση βρίσκεται η υπόθεση αυτή ή την έφαγε η μαρμάγκα;
Πηγή:
http://www.inews.gr